Կար-չկար մի տղա : Նրա քիթը շերեփից էր, նրա վրա բոլորը ծիծաղում էին, նրան դուր չէր գալիս։ Նա հարցնում է․

-Ինչու՞ է իմ քիթը շերեփ։

Մայրը պատասխանում է․

– Երբ դու ծնվեցիր, քիթ չունեիր, բժիշկները առաջարկեցին շերեփ կպցնել։

Տղան հարցրեց, թե  բայց ինչու՞ շերեփ։

—Որովհետև բժիշկների մոտ մենակ շերեփ էր։

-Մայրի՛կ, դպրոցում իմ վրա ծիծաղում են, բայց քո դասատուն գիտի։

-Ո՛չ, վաղը կգնաս ու կասես լավ, մայրի՛կ։

Հաջորդ օրը նա գնում է, որ դասատուին ասի և տեսնում է, որ դասատուն չի լինելու և տղան արագ զանգում է մայրիկին։ Մայրիկը գալիս է ու  տանում ուրիշ դպրոց և նա ունենում է ընկերներ։